zdziczeć

Mira otros diccionarios:

• zdziczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziczeć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zdziczeć — dk III, zdziczećeję, zdziczećejesz, zdziczećej, zdziczećczał, zdziczećeli, zdziczećczały, zdziczećczali 1. «stać się dzikim, wrócić do stanu natury, do stanu pierwotnego» Kwiaty i drzewa zdziczały bez uprawy. Zdziczały kot, pies. 2. «stać się… …   Słownik języka polskiego

• podziczeć — dk III, podziczećeje, podziczećczał, podziczećeli, podziczećczały, podziczećczali przestarz. dziś rzad. «o wielu roślinach: stać się dzikim; zdziczeć» Drzewa, krzewy podziczały. przen. «o wielu osobach: stracić cechy człowieka cywilizowanego,… …   Słownik języka polskiego

• zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie …   Słownik języka polskiego

• dziczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl 8}}– zdziczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień